Kunstenaars
De gevestigde en jonge textielkunstenaars die we in Studio Textielfestival laten zien, hebben allen een link met ‘environment’. Zij maken werk met onder andere aandacht voor recycling, de uitputting van bronnen en arbeidsomstandigheden.
Erna van Sambeek, ‘Kintsugi met textiel’
Japan heeft een bijzondere traditie in het repareren van gebroken keramiek: ze vergroten de schade uit door de barsten met goud te vullen. Dit heet Kintsugi.
Ze geloven dat als iets schade heeft opgelopen en een geschiedenis heeft, het daardoor mooier is. Vanuit deze gedachte is ook ‘Kintsugi met textiel’ ontstaan.
Jessica den Hartog, ‘Recolored’
Vanuit onderzoek naar materiaal, mens en circulariteit experimenteert Jessica met circulaire kunststoffen. Zij recyclet op kleine schaal het plastic HDPE per soort en per kleur, om een eigen grondstof te creëren. Haar kleur- en materialenbibliotheek ReColored biedt nieuwe inzichten in het gebruik van circulaire kunststoffen.
Mae Engelgeer, akoestische panelen
‘Lavish’, is een serie akoestische panelen ingeweven in jacquard. De panelen vormen een moderne en tegelijkertijd bijzondere benadering van het textiel oppervlak dat, dankzij het gebruik van speciale garens, als papier en metalen band, een onverwacht driedimensionaal effect geeft.
Lavish is een onbewuste knipoog naar de Japanse tatami structuur, wat resulteert in een rustige verfijnde en toch bombastische nieuwe esthetiek.
Sara Vrugt, Chinese fabrieksarbeidster
Tijdens een werkperiode in een tentoonstelling over ambacht (‘Hand Made’ – Museum Boijmans van Beuningen) borduurde Sara dit portret van een Chinese fabrieksarbeidster. Tegenover de romantische associaties die het ‘ambacht’ oproept zette ze dit beeld van de hedendaagse textielindustrie. Het portret heeft veel tijd gekost – de uren hield Sara bij met kraaltjes –, meer dan de arbeidster ooit aan een stuk kan besteden.
Simone Post, ‘Vlisco Revisited’
Upcycling misdrukken en resten ‘Vlisco Gerecycled Tapijt’, bouwt voort op het uitgebreide materiaalonderzoek dat Simone Post gestart is met de overgebleven textiel en misdrukken van Vlisco, een in Nederland gevestigde textielfabrikant van high-end wax-bedrukte stoffen voornamelijk geëxporteerd naar Afrika. Vlisco Revisited
Simone Post, ‘Turn around plaids’
Nederlands fairtrade merk ‘Return to Sender’ koppelde Simone Post aan een klein familiebedrijf gespecialiseerd in het weven, in Ecuador. Ze werd uitgenodigd voor het ontwerpen en produceren van een reeks dekens en kussens voor de nieuwe collectie van het merk. Simone reisde naar het Zuid-Amerikaanse land en verbleef een week bij de familie. Op locatie bestudeerde ze de beschikbare technieken en materialen en onderzocht hoe ze deze mee kon nemen naar een volgend niveau.
Raven Kiss, ‘intimate Immensity’ Graduation work
“Textiles lie at the border between the self and the world. For me they present the malleable boundary that lies between the inner dream world and the external surrounding. They are the surface of contact. The clothes we wear, the sheets we sleep in, or the semi-transparent curtains hanging in front of our windows. On one side met by the owner, and on the other side by a glance of a stranger, the touch of a friend, the wooden chair or a rather cold wall. Beneath this phenomena lies the tension between opposites. The desire to withdraw or to be alone and the need to engage with one’s surrounding. ‘Space is nothing but a horrible inside outside’, says Gaston Bachelard. It is a continuous play of sides, with sporadic alternation between the two, withdrawing from and engaging with the surrounding.
about me
Through daily encounters with myself and the people around me, I am constantly made aware of the ‘edges’ of intimate spaces. My fascination with the subject started while exploring the surface of my own body, my skin. Through skin we touch but simultaneously experience being touched. It fascinates me how the skin performs this duality, and becomes a meeting place of the inner and outer world. In my work I speculate on this depending relation between the two worlds and how the body and space influences this relation.”
Gleb Maiboroda, ‘Cross-cloth’
“The experience of gender as a wearable identity is the main drive in my work. Gender as a social paradox, yet a strategy for myself to understand the contemporary ways of living together. I am fascinated with the exploration of this paradox within the notion of masculinity and femininity as a base for what I call a fragmented body. A body where multiple selfs can be crossed together in order to get free from the generalisation and create resistance towards the normative world.
The fragmented body I strive to create is often based on the combination of personal experiences and research on queer histories. I am especially interested in the Internet as a platform for one’s representation to public. Deeply concerned over the state of the contemporary life where online identity becomes an easy though vulnerable way for recreation of those experiences, I question the reasons of the actual body behind it: How does it look? How does it feel? How can I access it?”
Frederiek Simons (1996)
Frederiek Simons is beeldend kunstenaar en studeerde TxT (textiel) aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Ze werkt met verschillende media, zoals textiel, tekst, fotografie en video, die niet alleen haar instrumenten zijn, maar vaak ook het onderwerp van haar werk zélf. Ze onderzoekt hoe media, de ‘lenzen’ waardoor we naar de wereld kijken, onze blik bepalen. Dit doet ze door hun grenzen te verkennen, ze leidend te laten zijn voor het verloop van het creatieve proces, en kruisbestuivingen te genereren.
